Ας ταξιδέψουμε μαζί σε μια κουζίνα όπου το βούτυρο απειλεί την πρωτοκαθεδρία του ελαιόλαδου, τα ζυμαρικά είναι κυρίως γεμιστά και έρχονται σε δεύτερη μοίρα μετά τα ριζότο και την πολέντα, και οι σάλτσες ντομάτας μοιράζονται το θρόνο τους με ζωμούς και σάλτσες κρασιού. Το βασίλειο της παρμεζάνας, του πέστο και του προσούτο σάς καλωσορίζει!

Μια μαγειρική που στηρίζεται στην αρμονία πλούσιων υλικών και απλών τεχνικών, δίνοντας ως αποτέλεσμα πιάτα με εξαιρετικό γευστικό ενδιαφέρον.
Aποτελεί τις τελευταίες δεκαετίες το κατεξοχήν comfort food στο μυαλό και την καθημερινότητα, όχι μόνον των Ελλήνων, αλλά και των λαών όλης της γης. Βέβαια, αυτό είναι απόλυτα δικαιολογημένο και αποδεκτό, γιατί το ιταλικό φαγητό διαθέτει μερικά βασικά χαρακτηριστικά που του δίνουν δικαιωματικά αυτήν τη θέση στις καρδιές μας. Ο συνδυασμός αυτών των στοιχείων δίνει ένα παραπάνω πλεονέκτημα στο ιταλικό φαγητό.
Μπορεί, εκτός από νόστιμο, να είναι ταυτόχρονα και πολύ φτηνό, κάτι για το οποίο κανένας άλλος λαός δεν μπορεί να καυχηθεί. Βέβαια, σε όλα αυτά βοηθά και η έντονη ανάπτυξη και οι δυνατότητες εξαγωγών των εταιρειών τροφίμων της χώρας, που έχουν καταστήσει τα συστατικά της ιταλικής κουζίνας προσιτά σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Τα σημεία κλειδιά
Βασίζεται στην εποχικότητα.
Παρασκευάζεται με ντόπια και καθημερινά υλικά.
Οι τεχνικές της κουζίνας είναι απλές και βατές.
Το φαγητό καθορίζεται από τη γεωγραφικότητα
Οι πρώτες ύλες και οι συνταγές διαφοροποιούνται από περιοχή σε περιοχή.

To σπιτικό πέστο φτιάχνεται πανεύκολα και διατηρείται για μήνες στο ψυγείο, μέσα σε γυάλινο βάζο. Φροντίζουμε πάντα να σκεπάζουμε με ελαιόλαδο την επιφάνεια για να μην οξειδωθεί. Ετσι, ανά πάσα στιγμή έχουμε μια έτοιμη σάλτσα για μια γρήγορη ζεστή ή κρύα μακαρονάδα. Το πέστο, όμως, μπορούμε να το σερβίρουμε πάνω σε μια σαλάτα μοτσαρέλα - ντομάτα, για να δώσουμε μια ιδιαίτερη γεύση σε ψητά λαχανικά, στη σος μιας οποιασδήποτε σαλάτας αλλά και στο ριζότο.

Βασική συνταγή για πεστο βασιλικού (πεστο τζενοβεζε)
40 γρ. φρέσκα φύλλα βασιλικού, 2 ψιλοκομμένες σκελίδες σκόρδο, 2 κουτ.σούπας καβουρδισμένο κουκουνάρι, 25 γρ. τριμμένη παρμεζάνα, 75 ml ελαιόλαδο, 1-2 κουτ. σούπας από το νερό όπου έχουν βράσει τα μακαρόνια. Χτυπάμε στο μπλέντερ όλα τα υλικά, ξεκινώντας από το σκόρδο, το ελαιόλαδο και το κουκουνάρι και προσθέτοντας σταδιακά τα φύλλα του βασιλικού και το τυρί.

Το καλό φαγητό είναι σπιτικό ή μοιάζει με αυτό
Το καλύτερο φαγητό στην Ιταλία θα το φάει κανείς στα σπίτια των διαφόρων περιοχών της χώρας, αλλά η αλήθεια είναι πως, ακόμη και σε επίπεδο εστιατορίων, τα περισσότερα πιάτα αρχίζουν να συμβαδίζουν με τα σπιτικά. Για να προσδιορίσει κανείς την ιταλική κουζίνα, θα πρέπει να προστρέξει αναγκαστικά στην «περιφερειακότητα» του χαρακτήρα της, δηλαδή στο γεγονός ότι η γεωγραφική και παραγωγική διαφοροποίηση γέννησε τοπικές κουζίνες, οι οποίες, ενώ λειτουργούν μέσα στο ίδιο πλαίσιο, εμφανίζονται και συστηνονται ως διαφορετικές.Μιλώντας γενικά, η κουζίνα της Βόρειας Ιταλίας έχει επηρεαστεί σημαντικά από την ορεινότητα των περισσοτέρων περιοχών, με αποτέλεσμα να διακρινεται απο έντονη χρήση των γαλακτοκομικών και ιδιαίτερα του βουτύρου, ενώ ταυτόχρονα οι επιρροεσ προέρχονται από την ιστορική αστάθεια των συνόρων στην περιοχή, με μεγάλη παρουσία του Γαλλικού και του Αυστριακού στοιχείου.

Το Piemonte είναι η περιοχή των «μεγάλων»
κρασιών, η πατρίδα του barolo, του barbera και του dolcetto στα κόκκινα, ενώ στα λευκά πρωταγωνιστεί το πολυπρόσωπο arneis. Ομως, όπως συμβαίνει συνήθως, τα μεγάλα κρασιά θέλουν και μεγάλες γεύσεις, και για αυτόν το λόγο τα πολύπλοκα τυριά, οι τρούφες (λευκές), τα μανιτάρια πορτσίνι και τα καλά κρέατα κυριαρχούν στα πιάτα. Στην κοιλάδα της Aosta το χοιρινό, και ιδιαίτερα
το λίπος του, αποτε-λούσαν πάντα την πηγή πρωτεΐνης αυτής της περιφέρειας, ενώ το πιο γνωστό τυρί είναι η fontina, βάση για πολλά πιάτα, όπως το Fonduta.

Στο Trentino-Alto Adige, που κάποτε ήταν κομμάτι της Αυστρίας, οι επιρροές είναι εμφανείς, με μεγάλη χρήση λαχανικών όπως το λάχανο και ζυμαρικών που θυμίζουν dumplings από βορειότερες περιοχές.
Στη Λομβαρδία, την ευρύτερη περιοχή του Μιλάνου, θα βρει κανείς έντονη την
παρουσία ισπανικών επιρροών. Aυτό φαίνεται και από τη χρήση του ισπανικού σαφράν σε πιάτα ταυτισμένα με την περιοχή, όπως το ριζότο μιλανέζε.
H Emilia- Romagna είναι η ευρύτερη περιοχή της Μπολόνια και πατρίδα του μοσχαριού, της παρμεζάνας, του προσούτο και του μπαλσάμικο. Επίσης, για τους ιστορικούς της κουζίνας, στην περιοχή ίσως παράγεται η καλύτερη πάστα σε όλη την Ιταλία, σε ιδιαίτερα πολλές επίπεδες μορφές της.
Στο Friuli οι επιρροές του θαλασσινού στοιχείου είναι έντονες, ενώ εδώ υπάρχει και μεγάλη παράδοση στα αποξηραμένα αλλαντικά, με πιο γνωστό το San Danielle, ενώ το πανταχού παρόν τυρί είναι το «σκληροτράχηλο», Μontasio. Επίσης, η περιοχή είναι πολύ γνωστή για τα λευκά
κρασιά της.
Το Veneto είναι η περιοχή που περιλαμβανει ιστορικές πόλεις, όπως η Βενετία και η Βερόνα, και είναι ιδιαίτερα γνωστή για τα κρασιά της, τα οποία ενώ δεν έχουν παρόμοια αναγνώριση με αυτά του Piemonte, έχουν ισάξια σημασία στο χώρο των φίλων του οίνου. Το pinot grigio και το amarone, καθώς επίσης και το prosecco, έχουν πατρίδα τους την περιοχή.
Η Liguria είναι ταυτισμένη με τα πέστο και το ελαιόλαδο. Πρόκειται για την περιοχή της Γένοβα και, όπως είναι φυσικό, η θάλασσα έχει κεντρικό ρόλο.