Γνήσια Ευρωπαία καλλονή, με αυτό το «κάτι» που θα ορίζαμε ως «δυναμική αύρα», η Αντρεα Οσβάρτ μοιάζει ακαταμάχητη. Ισως γι' αυτό ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης την έχρισε μούσα του στη νέα του ταινία
«Ενας άλλος κόσμος» (πρεμιέρα στις αίθουσες στις 17 Δεκεμβρίου) και κάπου ανάμεσα στο μόντελινγκ και την ηθοποιία, τη δοκιμασία του Χόλιγουντ και την πετυχημένη καριέρα στην Ιταλία και την πατρίδα της, την Ουγγαρία, άνοιξε ο δρόμος που την έφερε στην Ελλάδα.
Στην ταινία, η Οσβάρτ υποδύεται την όμορφη Ελίζ, αυστηρή επαγγελματία που έρχεται από τη Σουηδία στην Ελλάδα με την αποστολή να εξυγιάνει διά των περικοπών και απολύσεων μια ασθμαίνουσα στον καιρό της κρίσης ελληνική εταιρεία. Μόνο που ενδίδει σε ειδύλλιο με παντρεμένο Ελληνα μάνατζερ (Χρ. Παπακαλιάτης) στην ίδια εταιρεία.
«Μοιάζω αρκετά με την Ελίζ. Οπως και αυτή έτσι κι εγώ προσπαθώ να δείχνω δυνατή για τον έξω κόσμο ενώ οι άνθρωποι με βλέπουν συνήθως σκληρή, ψυχρή ή απόλυτη επαγγελματία καμιά φορά. Κι όμως, μέσα μου είμαι ευαίσθητη, καλλιτεχνική φύση», μας λέει η Αντρεα Οσβάρτ όταν τη ρωτάμε αν μπόρεσε να ταυτιστεί με τον ρόλο. «Η ευαισθησία αποτελεί αδυναμία για πολλούς ανθρώπους γι' αυτό και όποιος είναι ευαίσθητος πρέπει να κρύβει τα συναισθήματά του για να επιβιώσει στην κοινωνία μας», τονίζει η ηθοποιός.
Η ηθοποιός έρχεται αύριο για την αβάν πρεμιέρ του «Ενας άλλος κόσμος» ταξιδεύοντας ειδικά για την περίσταση από την Πράγα όπου θα γυρίζει έως τον Φεβρουάριο μια γερμανική τηλεταινία. «Είναι σαν ταινία Τζέιμς Μποντ σε δύο μέρη», εξηγεί. Με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη διατηρεί άριστη σχέση και μόνο καλά λόγια έχει να πει: «Θυμάμαι την ομάδα του Χριστόφορου. Ολοι τους νέοι, παθιασμένοι και πολύ εργατικοί. Μου συμπεριφέρονταν σαν να ήμουν μέλος της οικογένειας. Ημουν μόνη, ένα καινούργιο πρόσωπο και μάλιστα ξένη, αλλά με έκαναν να αισθανθώ άνετα».
Την εποχή των γυρισμάτων, πέρυσι το φθινόπωρο, έμεινε λίγο στη χώρα μας. Ελάχιστος ο χρόνος και το καθημερινό γύρισμα επέτρεπε μόνο τα απαραίτητα: «Πήγα φυσικά να δω την Ακρόπολη και περπάτησα τριγύρω αλλά δεν βγήκα τα βράδια ή τα Σαββατοκύριακα για να απολαύσω την καθημερινή, πραγματική ζωή της Ελλάδας», παραδέχεται. Η υπόθεση της συμμετοχής της στην ταινία ήταν θέμα... ατζέντη, αποτέλεσμα των επαφών και της δουλειάς της ομάδας του Χριστόφορου Παπακαλιάτη που προώθησε το σενάριο της ταινίας στο Λος Αντζελες προς αναζήτηση ξένων ταλέντων.
«Ηθελε να δώσει την ψυχή του»
Η ίδια δεν γνωρίζει παρά τα βασικά για το ελληνικό σινεμά. «Ξέρω γενικά πράγματα για τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου και του Κώστα Γαβρά, που είναι ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες στον κόσμο», σχολιάζει. «Σε ό,τι αφορά τον Χριστόφορο, τον αγαπώ πραγματικά. Θυσίασε πολλά για να πετύχει μια άρτια παραγωγή. Το έκανε για τη χώρα του και τους Ελληνες. Νομίζω ότι ήθελε να δώσει κάτι από την ψυχή του το οποίο είναι πολύ ωραίο. Δούλεψε νύχτα-μέρα για το σενάριο, την παραγωγή, το μοντάζ και την προώθηση. Αυτό δείχνει ταπεινότητα».
Χωρίς ενδοιασμούς η Αντρεα Οσβάρτ ήρθε στην Αθήνα για να συμμετάσχει σε μια ταινία που πραγματεύεται την κοινωνική κατάπτωση της Ελλάδας με τρεις διαφορετικές ερωτικές ιστορίες που στο φινάλε ενώνονται. Η ίδια μάς λέει ότι δεν ασχολήθηκε καθόλου πριν έρθει με την εικόνα που προέβαλλαν τα ξένα μέσα ενημέρωσης για την Ελλάδα. «Τα media χρησιμοποιούν τον εντυπωσιασμό και υπερβάλλουν στην απεικόνιση των καταστάσεων», σχολιάζει.
«Οταν έμενα στην Ιταλία άκουγα τα χειρότερα για την Ουγγαρία. Αν συνέβαινε ένα κακό και δέκα καλά, δημοσίευαν μόνο την κακή είδηση. Οπότε δεν ακούω και δεν διαβάζω πια τις ειδήσεις. Δεν είχα κανένα φόβο να έρθω στην Ελλάδα και να περπατήσω στους δρόμους της Αθήνας ούτε με ένοιαζε αν θα παγιδευτώ σε μια διαδήλωση. Ισως να μην είναι όλοι σαν εμένα, όμως ήμουν σίγουρη ότι η καθημερινότητα της Ελλάδας απείχε από την εικόνα των ειδήσεων».
Η Οσβάρτ τοποθετείται και για τα όσα αμαύρωσαν τους τελευταίους μήνες το ανθρωπιστικό προφίλ της Ουγγαρίας. «Η χώρα μου είναι αυτήν τη στιγμή ένα καλό μέρος για να μείνει κανείς παρά τις κακές ειδήσεις που ενδεχομένως να διαβάζετε στην Ελλάδα για την Ουγγαρία. Δηλαδή ότι κατασκευάζουμε το τείχος για τους πρόσφυγες και τους μεταχειριζόμαστε άσχημα αφήνοντάς τους να κοιμούνται στους δρόμους, παρατημένους σε κακή κατάσταση χωρίς προμήθειες, το οποίο δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια. Είναι ένα μέρος της αλήθειας. Αυτές οι καταστάσεις συνέβησαν όντως σε συγκεκριμένες περιοχές και σε ορισμένα σημεία της πόλης που είχαν σχεδιαστεί για την υποδοχή των προσφύγων. Δεν αντιπροσωπεύουν όμως την εικόνα της Βουδαπέστης και της χώρας όλης».
Το «Ενας άλλος κόσμος» έχει στην καρδιά της θεματικής του τον έρωτα ανάμεσα σε έναν Σύρο πρόσφυγα και μια Ελληνίδα. Γι' αυτό επιμένουμε στο προσφυγικό. Τη ρωτάμε αν ανησυχεί. Δουλεύει εξάλλου σε δύο ευρωπαϊκές χώρες, αμφότερες φέτος στο μάτι του κυκλώνα.
Το κεφάλαιο μόντελινγκ
«Ανησυχώ λίγο. Εδώ και αρκετά χρόνια είχα καταλάβει την ευρύτητα του προσφυγικού προβλήματος στην Ιταλία. Το ιταλικό σινεμά είχε ασχοληθεί με το θέμα με ταινίες όπως το ''Respiro'', πολύ πριν η Ευρώπη ξυπνήσει. Στην Ουγγαρία αντιμετωπίσαμε το πρόβλημα μόλις πρόσφατα και μας απασχολεί τώρα. Τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι σκόρπισαν τον φόβο...».
Κοσμοπολίτισσα, με πείρα στις ευρωπαϊκές τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές, η Οσβάρτ δουλεύει από τα 16 της κάνοντας το πρώτο της βήμα στις πασαρέλες του μόντελινγκ. Γεννημένη στη Βουδαπέστη το 1979 και μεγαλωμένη στη μικρή πόλη Ταμάσι της Νότιας Ουγγαρίας, πήρε πτυχίο Ιταλικών Σπουδών για να ξοδέψει αργότερα το πρώτο της κομπόδεμα από το μόντελινγκ σε μαθήματα ηθοποιίας στη Βουδαπέστη και τη Ρώμη. Το Χόλιγουντ την ενδιέφερε ως κορυφαία επιλογή. Την προσέλκυσε με μικρούς ρόλους: στα «Παιχνίδια κατασκόπων» (2001) με τους Ρόμπερτ Ρέντφορντ και Μπραντ Πιτ, στο «Casanova» (2005) με τον Χιθ Λέτζερ και στις «Αδιακρισίες» (2009) με τον Κλάιβ Οουεν και την Τζούλια Ρόμπερτς. Ωστόσο, η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. «Μετά από δέκα χρόνια στην Ιταλία, πήγα στο Λος Αντζελες και έζησα δυόμισι χρόνια», περιγράφει η ίδια.
«Στην αρχή όλα ήταν γοητευτικά και απίστευτα συναρπαστικά. Είχα την ψευδαίσθηση ότι θα έμενα εκεί και θα ζούσα οδηγώντας το αυτοκίνητό μου, θα είχα ένα ωραίο διαμέρισμα, θα πήγαινα στις οντισιόν και όλοι θα ήταν υπέροχοι μαζί μου, αλλά το Λος Αντζελες είναι απατηλή πόλη. Η εμπειρία έκανε καλό στην καριέρα και στα αγγλικά μου αλλά μου έλειπε η πατρίδα μου. Ηθελα να κάνω κάτι πιο σημαντικό. Πιο δημιουργικό από το να είμαι εκεί και να με απασχολεί το σώμα μου και η ομορφιά».
Και σεναριογράφος
Αλλάζοντας προσανατολισμό η Αντρεα Οσβάρτ αποφάσισε να γυρίσει στις ρίζες της και να κάνει περισσότερες ευρωπαϊκές ταινίες. Τέλος οι ρόλοι της μονοδιάστατης «Μπάρμπι».
«Μου αρέσει να παίζω γυναίκες δυνατές, όχι όμορφες», ξεκαθαρίζει έχοντας βάλει κατά νου κάτι καινούργιο. «Σήμερα το πρωί, πριν αρχίσουμε τη συνέντευξη, έγραφα για μία ώρα. Είμαι στη διαδικασία συγγραφής ενός σεναρίου με συνσεναριογράφο. Χρονοβόρο αλλά πολύ δημιουργικό», καταλήγει.
