Ας πούμε ότι το ατλαζένιο γοβάκι δεν υπήρξε ποτέ κι ότι αντ' αυτού είχαμε ένα ακριβό βραχιόλι. Η «Σταχτοπούτα» του Τζοακίνο Ροσίνι ταξιδεύει στην εποχή της «Μεγάλης Υφεσης» και ανοίγει την αυλαία της καλλιτεχνικής περιόδου για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
Ας υποθέσουμε ότι η καλή νεράιδα είχε δώσει τον ρόλο της σε έναν παιδαγωγό, η κακιά μητριά στον κακό πατριό και ότι τη λάμψη του παλατιού αντικαθιστούσε η «μουντάδα» ενός νεοϋορκέζικου θεάτρου.
Αραγε τότε η «Σταχτοπούτα» θα έχανε κάτι από δύναμη, τη γοητεία, την καλοσύνη, την αρετή, την ψυχική ακτινοβολία ή τη γλυκύτητά της; Οχι. Η «Σταχτοπούτα» δεν παύει να συγκινεί και γεμίζει με ελπίδα τις καρδιές μας, όπως αποδεικνύει μία από τις πιο απολαυστικές κωμικές όπερες του Τζοακίνο Ροσίνι, με την οποία ξεκινά η καλλιτεχνική περίοδος για την «Εθνική Λυρική Σκηνή». Η δύναμη του μύθου θέλει γοβάκι, αλλά έλα που οι συνθήκες όταν γράφτηκε το λιμπρέτο από τον Γιάκομπο Φερέτι άλλα επέβαλλαν.
Διαφορές
Ετσι, το ποιητικό κείμενο βασίζεται στο γνωστό παραμύθι του Σαρλ Περό, έχει όμως και κρίσιμες διαφορές, οι οποίες σχετίζονται με την εποχή που γράφηκε το έργο. Ηταν τότε αδιανόητο η πρωταγωνίστρια να δείξει επί σκηνής τις γάμπες της, κι έτσι δεν υπάρχει γοβάκι στο έργο: ο πρίγκιπας βρίσκει την αγαπημένη του χάρη σε ένα βραχιόλι!
Η «Σταχτοπούτα» κάνει πρεμιέρα στις 25 του μήνα (παραστάσεις 26, 30/10, 1, 2, 3, 10, 13/11) στο θέατρο «Ολύμπια».
Στο κέντρο της υπόθεσης βρίσκεται η Αντζελίνα, θετή κόρη του Ντον Μανίφικο, την οποία η οικογένειά της φωνάζει Σταχτοπούτα. Παραμελημένη και κατατρεγμένη από τον πατριό και τις άσχημες κόρες του, η Αντζελίνα ερωτεύεται τον πρίγκιπα Ντον Ραμίρο, ο οποίος εκτιμά την καλοσύνη της και έπειτα από περιπέτειες, τη νυμφεύεται.
Στη νέα παραγωγή της ΕΛΣ, η σκηνοθέτρια Ροδούλα Γαϊτάνου μεταφέρει τη δράση στον μικρόκοσμο ενός off Broadway θεάτρου στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του '30, την εποχή της «Μεγάλης Υφεσης» και του οικονομικού κραχ. Ετσι, διαχρονικά θέματα που αφορούν αντιθέσεις ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, αλλά και την «εκδίκηση του καλού», παρουσιάζονται σε τόπο και χρόνο που διαθέτουν στοιχεία ανάλογα προς αυτά της υπόθεσης, είναι όμως πιο κοντά στις αναφορές του σύγχρονου θεατή.
«Ο Ροσίνι και ο Φερέτι αφαιρούν το στοιχείο της μαγικής παρεμβολής κάνοντας έτσι ξεκάθαρο ότι τα ψυχικά χαρίσματα, η καλόψυχη στάση, το θάρρος, ο δυναμισμός και η γεναιοδωρία της Σταχτοπούτας αποτελούν εφαλτήριο για την προσωπική και κοινωνική της επιτυχία» σημειώνει η σκηνοθέτρια. «Η ηρωίδα του Ροσίνι είναι ένα φωτεινό παράδειγμα των αξιών του Διαφωτισμού».
Τα σκηνικά του Σάιμον Κόρντερ μάς παραπέμπουν στα άδυτα ενός αμερικανικού θεάτρου. Από τη μια βλέπουμε τους αφανείς ήρωες του παρασκηνίου στα υπόγεια του θεάτρου και από την άλλη τους υψηλά ιστάμενους στο roof garden να απολαμβάνουν τη θέα στο Μανχάταν στα πάρτι μετά τις πρεμιέρες.
Τα κοστούμια της Αλεξίας Θεοδωράκη αντικατοπτρίζουν τα κοινωνικά στερεότυπα της εποχής, ενώ την ίδια στιγμή έχουν κάτι από τη θαμπή λάμψη της ματαιοδοξίας του κόσμου του θεάματος. Την Ορχήστρα της ΕΛΣ διευθύνει ο Γιώργος Πέτρου.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο εναλλάσσονται οι μέτζο σορπάνο Μαίρη - Ελεν Νέζη και Ειρήνη Καράγιαννη. Στον ρόλο του Ντον Ραμίρο οι Αντώνης Κορωναίος και Βασίλης Καβάγιας, ενώ στον ρόλο του Νταντίνι οι Ντέιβιντ Μενέντεθ και Χάρης Ανδριανός. Τη Χορωδία της ΕΛΣ διευθύνει ο Αγαθάγγελος Γεωργακάτος.
