Μια τραγωδία με πολλά πρόσωπα εξελίσσεται στη Συρία. Μια τραγωδία πολιτική, οικονομική, ανθρώπινη πάνω απ' όλα. Μια τραγωδία, που δεν χαρτογραφείται, έτσι ώστε να έχει κανείς πεντακάθαρα όλα της τα στοιχεία, έτσι που να μιλήσει υπεύθυνα και να βγάλει σαφή συμπεράσματα.

Η χώρα κυβερνιέται, όπως σχεδόν όλες οι χώρες της αραβικής και μη Ανατολής. Από ένα καθεστώς που αγγίζει τα όρια της δικτατορίας, αν δεν ταυτίζεται κιόλας μ' αυτά. Δεν είναι τωρινό, δεν είναι νέο, δεν είναι άγνωστο στους λαούς. Μπορεί να πει αβίαστα κάποιος, που έχει δει τη ζωή τους, ότι είναι σύμφυτο μ' αυτούς.

Είναι η ζωή τους από τη μέρα που γεννιούνται, στο σπίτι, στο δρόμο, στο σχολείο, στη δουλειά, στην οικογένεια, ενώπιον του νόμου και της τάξης. Είναι μια μακραίωνη νοοτροπία, που δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη και, κυρίως, δεν αλλάζει παρά μόνο όταν αυτοί το αποφασίσουν.

Η χώρα έχει συμμάχους και εξαρτήσεις, όπως όλες οι χώρες του κόσμου, για τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές και τη γεωπολιτική της θέση. Είναι ένα «αγκυροβόλιο», μια βάση της Ρωσίας, όπως η Αίγυπτος και το Ισραήλ είναι βάσεις των Αγγλοαμερικανών.

Η χώρα έχει εξελιχθεί σε πεδίο σύγκρουσης γεωπολιτικής μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, για τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής ως περιοχής και ως ενεργειακού πλούτου.

Κανείς δεν αμφιβάλλει, γιατί τα ντοκουμέντα είναι γνωστά, ότι στη Συρία δεν ξεκίνησε εμφύλιος από αντικαθεστωτικούς αντάρτες, δεδομένου ότι και εκείνοι από τους κατοίκους που είναι αντικαθεστωτικοί δεν θα μπορούσαν να πάρουν τα όπλα αν δεν έβρισκαν όπλα. Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι οι Δυτικοί εξόπλισαν και εξαπέλυσαν τον εμφύλιο (δεν είναι η πρώτη φορά) για να ολοκληρώσουν τον πλήρη έλεγχο του αραβικού τόξου, που ξεκινά από τη Λιβύη και καταλήγει στην Τουρκία. Είναι φως φανάρι.

Το καθεστώς Ασαντ έχει όλη την πολεμική ισχύ. Μ' αυτήν πριν από περίπου ένα μήνα οι δυνάμεις των εξοπλισμένων από τη Δύση δήθεν ανταρτών βρέθηκαν στα πρόθυρα της συντριβής. Η είδηση έτρεχε για μέρες σε όλα τα πρακτορεία.

Ξάφνου, εκατοντάδες άνθρωποι καταγγέλλεται ότι βρήκαν φρικτό θάνατο από χημικά και μάλιστα στα περίχωρα της Δαμασκού. Οχι αντάρτες και πολεμιστές! Γυναικόπαιδα!

Εδώ η τραγωδία κορυφώνεται. Τραγωδία, γιατί ασχέτως σφαγέα, οι νεκροί υπάρχουν. Οι χαροκαμένες μανάδες υπάρχουν. Η ανατριχιαστική πράξη υπάρχει. Οι σωροί είναι εκεί. Εκτός αν πρόκειται για πρωτοφανή σκηνοθεσία!

Γονατίζει κανείς με ευλάβεια και φρίκη μπροστά στους σφαγμένους. Και μετά αναρωτιέται ποιος έχει κάνει το έγκλημα.

Η κακόγουστη φάρσα της Δύσης με τα δήθεν εγκλήματα όσων η ίδια θέλησε να ξεφορτωθεί επαναλαμβάνεται μονότονα και ανιαρά.

Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι έχει γίνει στα περίχωρα της Δαμασκού. Μπορούμε, όμως, να πούμε με βεβαιότητα, ότι για πολλοστή φορά ένας λαός ματοκυλιέται και εξορίζεται από την ίδια του τη χώρα για τον ίδιο προαιώνιο λόγο:

Επειδή κάποιοι  θέλουν να ελέγχουν τον τόπο του και τον πλούτο του. Και αυτό δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.

Η παρέλευση κάποιου χρόνου και η συνεπακόλουθα ψυχραιμότερη αποτίμηση των πραγμάτων δείχνουν πλέον ξεκάθαρα ότι η υπόθεση της Συρίας δεν βρίσκεται στο επίκεντρο των συμφερόντων Ουάσιγκτον και Μόσχας. Μεταξύ τους παίζεται, απλώς, ένα ευρύτερο γεωπολιτικό παιχνίδι στην πλάτη της αραβικής αυτής χώρας.

Αν κρίνει κανείς από τις προσεκτικές κινήσεις του προέδρου Ομπάμα, παρά τις σχετικές πιέσεις έσωθεν και έξωθεν για ισχυρή παρέμβαση, αλλά και από την αναδίπλωση Πούτιν στην αποστολή οπλικών συστημάτων στη Συρία, καθίσταται φανερότερο ότι η Συρία καθαυτή δεν βρίσκεται ψηλά στη γεωπολιτική ατζέντα των δύο χωρών.

Η «κωμωδία» της Συρίας με τα πήγαιν' - έλα, τα πάρε - δώσε και το «αναπόφευκτον» της επέμβασης δεν έχει τελειωμό.

Η «ουδετερότητα» της Γερμανίας, όπως και η άρνηση της Πολωνίας να συμμετάσχει σε επιχειρήσεις στη Συρία είχαν ιδιαίτερη σημασία για τη Μόσχα, η οποία παράλληλα άρχισε να βλέπει εναλλακτικά και το ενδεχόμενο συνεργασίας με τους Αμερικανούς στη Συρία προκειμένου να τους «διευκολύνει» εκεί, με το αζημίωτο φυσικά.

Εκ των πραγμάτων, προκύπτει πως Ουάσιγκτον και Μόσχα έβλεπαν εξ αρχής την υπόθεση της Συρίας από την ίδια οπτική γωνία. Αυτό κάλλιστα μπορεί να σημαίνει ότι αν δεν ευνοούν απαραίτητα, εξυπηρετούνται κατ' ελάχιστον από τη διατήρηση του στάτους κβο με τη συνέχιση της εμφυλιοπολεμικής κατάστασης εκεί. Οπότε, αν γίνουν και μερικά αμερικανικά χτυπήματα, οι Ρώσοι δεν θα χάσουν τον ύπνο τους, εφ' όσον δεν αλλάζει η συνολική γεωπολιτική εικόνα.