Ο Ολυμπιακός πλήρωσε το σχέδιο που δεν είχε. Δεν χάθηκε η πρόκριση στο πρώτο ματς... Η πρόκριση χάθηκε πριν από το πρώτο ματς παρεμπιπτόντως...Ας υποθέσουμε ότι ο Ολυμπιακός είχε χάσει 1-0 στο πρώτο ματς. Θα πέρναγε στο Καραϊσκάκη; Δεν θα το έτρωγε δηλαδή το γκολ που έφαγε από αδράνεια σε στημένο, ή μήπως μετά θα έβαζε τρία γκολ;
Οχι η πρόκριση του Ολυμπιακού δεν χάθηκε στο πρώτο ματς. Χάθηκε πριν από αυτό. Οταν δέκα ημέρες πριν από τα ματς με την Λεβάντε αποφάσισε να αλλάξει την ομάδα του. Διότι αυτό έκανε ο Ολυμπιακός. Πήγε με ομάδα δέκα ημερών να παίξει την πρόκριση. Απλά δεν γίνεται...
Δείτε ας πούμε ένα παράδειγμα για να καταλάβετε τι σημαίνει άλλαξε την ομάδα. Στο Καραϊσκάκη κόντρα στην Λεβάντε ο Ολυμπιακός έπαιξε με τετράδα άμυνας τους Μανιάτη, Κοντρέρας, Σιόβα, Λυκογιάννη. Εχουμε φτάσει στα μέσα Φλεβάρη με τον Ολυμπιακό να έχει παίξει πάνω από 30 επίσημα ματς και αυτή η τετράδα δεν έχει παίξει ούτε λεπτό μαζί!!! Αν δε, προσθέσω σε αυτούς τους τέσσερις τον Φέισα που ως αμυντικό χαφ παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανασταλτική λειτουργία της ομάδας, δεν θα βρω ούτε προπονητικό διπλό που να έχουν συνυπάρξει στην ίδια ενδεκάδα...
Ο Ολυμπιακός αυτή την εποχή με εξαίρεση την φυσική κατάσταση, είναι ως ομάδα, ως οργανισμός, χωρίς ίχνος υπερβολής σε φάση προετοιμασίας... Ο προπονητής δοκιμάζει πρόσωπα και σχήματα προσπαθώντας να καταλάβει τι μπορεί να πάρει από τον καθένα και που υστερεί ο καθένας. Οι παίκτες προσπαθούν να καταλάβουν τι ζητάει ο προπονητής και πως γυρίζει το κουμπί και από εκεί που έπαιζαν ένα δεδομένο (καλό ή κακό δεν έχει σημασία) ποδόσφαιρο, τώρα παίζουν κάτι τελείως διαφορετικό.
Οπως και να έχει ο Ολυμπιακός την έκανε την επιλογή του να βάλει αυτά τα ματς σε δεύτερη μοίρα και να βάλει σε πρώτη την δημιουργία μιας άλλης ομάδας που θα παίζει ένα άλλο θεαματικότερο και ποιοτικότερο ποδόσφαιρο. Μπορείς να τον κατηγορήσεις ή να πεις καλά έκανε. Πάντως αυτό έκανε ο Ολυμπιακός.
Ολα τα υπόλοιπα, αν δεν είχε μπει αυτό το γκολ, αν δεν είχε δοθεί αυτό το πέναλτι, αν είχε μπει εκείνο το δοκάρι, είναι απλώς για να συζητάμε. Με ομάδα δέκα ημερών πρόκριση στους 16 είναι πολύ δύσκολο να πάρεις.
Οπως επίσης είναι αστείο να κάνεις κριτική στον Μίτσελ ή τον οποιονδήποτε παίκτη τώρα. Προφανώς ο Μίτσελ και μαθαίνει. Προφανώς και δεν ξέρει ακόμη ότι Σιόβας και Κοντρέρας λιμπερίζουν και δύσκολα θα ταιριάξουν ως δίδυμο. Προφανώς και δεν ξέρει ακόμη ότι από τη μέση και κάτω προς την αντίπαλη εστία ο Χολέμπας είναι πολύ καλύτερος από τον Λυκογιάννη και άρα σε αυτό το ματς πιο χρήσιμος. Προφανώς και δεν ξέρει τις βοήθειες που μπορεί να πάρει έστω και από τον γερασμένο Ιμπαγάσα, ούτε ότι ο Τζεμπούρ δεν παίζει ΠΟΤΕ στην γραμμή άρα αν επιλέξεις να τον βάλεις μαζί με τον Μήτρογλου στην ενδεκάδα πρέπει να βρεις άλλον τρόπο για να τους χωρέσεις...
Είπαμε όμως ο Μίτσελ δοκιμάζει και μαθαίνει. Οταν θα ξέρει την ομάδα θα μπορούμε να κρίνουμε το αν και πόσο καταλαβαίνει, όπως θα μπορούμε να κρίνουμε και τους παίκτες αν και πόσο μπορούν να παίξουν αυτό που τους ζητάει...
Δεν είναι εύκολο να εξηγήσεις τι ακριβώς πλήρωσε ακριβότερα ο Ολυμπιακός σε αυτή τη σειρά των αγώνων. Καταρχήν, δεν επρόκειτο για τον Ολυμπιακό που είχαμε δει στο Champions League, διότι άλλαξε προπονητή, ο νέοςπροπονητής υπερεκτίμησε τις σημερινές ικανότητες της ομάδας του προτού την γνωρίσει, με συνέπεια να πάει στη Βαλένθια και να κάνει ένα είδος παιχνιδιού που ήταν/είναι βούτυρο στο ψωμί της Λεβάντε, που έχει γεννηθεί από τον δημιουργό της για να τιμωρεί αυτού του είδους το παιχνίδι, που της δίνει χώρους. Ναι, με έναν κανονικό διαιτητή στη Βαλένθια πιθανόν το σκορ να ήταν άλλο, τα έχουμε αναλύσει αυτά. Εδώ όμως συζητάμε για την προσέγγιση του Ολυμπιακού, αυτή που του κόστισε την καθοριστικά κακή εμφάνιση που έκανε στην Ισπανία. Ο Μίτσελ ήξερε πώς πρέπει να παίξει κόντρα στην Λεβάντε. Δεν ήξερε όμως ότι ο Ολυμπιακός δεν ήταν προετοιμασμένος να κάνει αυτού του είδους το παιχνίδι, της κατοχής και των ανεβασμένων γραμμών.
Πιθανόν με τον Ζαρντίμ, που θα κατέβαζε την κλειστή έκδοση του Ολυμπιακού, αυτή που δεν άντεχε να βλέπει ο κόσμος στην Ελλάδα, η οποία όμως στην Ευρώπη ήταν αποτελεσματική, ο Ολυμπιακός να είχε άλλη τύχη. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα βάλει με τον νέο του προπονητή. Διότι αυτός στον χρόνο που είχε δεν προλάβαινε να μάθει καλύτερα την ομάδα του.
Πώς είναι δυνατόν να αποκλείστηκε ο Ολυμπιακός από μια πρωτόπειρη στην Ευρώπη και φθηνή ισπανική ομάδα; Πώς το έπαθε αυτό από την ομάδα του Χουανφράν, του Καράμπελα και του Βύντρα, όπως έχω βαρεθεί να ακούω από τους περισσότερους; Την έπαθε απλώς επειδή απέναντί του είχε μια ομάδα προπονητή, δηλαδή με τον ίδιο προπονητή για καιρό, ο οποίος έχει πάρει φτηνά υλικά και έχει φτιάξει μια ομάδα που πουλά πολύ ακριβά το τομάρι της. Η Λεβάντε έχει σχέδιο και στη Βαλένθια κανείς δεν αντιδρά σε αυτό, κι ας μην έχει καταφέρει σχεδόν ποτέ να κρατήσει τη μπάλα στα πόδια της περισσότερο από τον αντίπαλό της. Ο Ολυμπιακός όμως δεν είχε σχέδιο, διότι είναι στη μετάβαση από μια ιδέα ποδοσφαίρου, του Ζαρντίμ, σε μια άλλη, του Μίτσελ. Κι αυτές είναι δύο ιδέες αντίθετες. Και δεν είναι καθόλου εύκολο, και χρειάζεται πολύ χρόνο για να αφομοιωθεί από τους ποδοσφαιριστές και να βγει στο τερέν, πόσο μάλλον να αυτοματοποιηθεί.
Εμοιαζε ο Ολυμπιακός πιο ποιοτική ομάδα από τη Λεβάντε; Όχι. Κι ας είναι.
