Ομάδα. Νίκη. Θυσία. Το περίεργο...τρίπτυχο αφορά στην φετινή φιλοσοφία του Τρεμέλ Ντάρντεν. Ισως τον πιο...αδικημένο αθλητή του φετινού Ολυμπιακού. Συνάμα τον πλέον πολύτιμο. Και πιθανότατα τον μοναδικό που θα άντεχε να σηκώσει τέτοιος...βάρος στους ώμους του.
Συναντήσαμε τον Αμερικανό φόργουορντ μόλις ολοκληρώθηκε η τελευταία προπόνηση του Ολυμπιακού στο «BarclaysCard Center» πριν απο τον τελικό της Κυριακης με την Ρεάλ Μαδρίτης.
Τα θετικά συναισθήματα πρόδιδε το χαμόγελό του. Τον ρωτήσαμε πως διαχειρίζεται την πίεση ενός τελικού, με δεδομένο πως θα αντιμετωπίσει παλιούς γνώριμους.
«Είναι όμορφο συναίσθημα να βρισκόμαστε εδώ. Σημαίνει οτι δουλέψαμε σκληρά σε όλη τη σεζόν. Πως αφοσιωθήκαμε σε έναν στόχο...Χρειάζεται πίστη και υπομονή. Ημουν στη Ρεάλ στους δύο χαμένους τελικούς, μολονότι σε εκείνον του Λονδίνου δεν συμμετείχα. Τώρα βρίσκομαι στην απέναντι πλευρά», επεσήμανε ο Ντάρντεν.
Χαρούμενος να θυσιαστώ ξανά...
Η επόμενη ερώτηση αφορούσε την δική του αγωνιστική θυσία για το ομαδικό ώφελος. Και αν στον τελικό της Κυριακής θα υπάρχει ένας ειδικός ρόλος γι' αυτόν. Χαμογέλασε και πριν προλάβουμε να ολοκληρώσουμε την ερώτηση, εξήγησε πως «συμφωνώ 100%». Αυτό περί της θυσίας του. Για να συμπληρώσει: «Δεν μπορώ να ξέρω τι θα συμβεί. Μπορώ μόνο να ρυθμίσω την αγωνιστική συμπεριφορά μου και όσα μπορώ να δώσω στην ομάδα. Ξέρω οτι πρέπει να κάνω ό,τι χρειάζεται για να νικήσει η ομάδα. Είναι μία μορφή θυσίας. Πρέπει να το λέω συνέχεια στον εαυτό μου. Κανείς δεν θέλει να παίζει τέσσερα λεπτά σε εναν ημιτελικό. Αλλά αυτά τα «χαρτιά» μου μοίρασε ο Θεός και με αυτά πρέπει να συμβιβαστώ. Και να ετοιμαστώ για το επόμενο παιχνίδι. Ξέρεις, η θυσία είναι απαραίτητη στο καθετί: έναν οργανισμό, μία ομάδα, μία δουλειά. Παντού...Αν πρέπει να κάνω εγώ τη θυσία, τότε είμαι χαρούμενος».
Η εικόνα του Ντάρντεν να μιλά και να πειράζει τους παλιούς συμπαίκτες του, αλλά και το τεχνικό επιτελείο της Ρεάλ Μαδρίτης, μπορεί να ξενίζει. Ομως είναι ένα τρανό δείγμα πως ο Αμερικανός άφησε μόνο φίλους στην ισπανική πόλη.
Τα κλειδιά των αποδυτηρίων
«Αν το κύπελλο χαθεί, σημαίνει πως οι θυσίες σας ήταν μάταιες;», τον ρωτήσαμε. Και ιδού τι μας αποκρίθηκε: «Η εγωιστική απάντηση θα ήταν, ναι! Η τίμια είναι πως ξέρω οτι έχω δώσει τα πάντα για να νικήσει ο Ολυμπιακός. Οπότε δεν μπορώ να νιώθω τελείως απογοητευμένος.
Κανείς δεν θέλει να χάσει. Πότε δεν σκέφτομαι την ήττα. Αυτός ο τελικός δεν διαφέρει. Δεν ήρθα στον Ολυμπιακό για να χάσω. Ηρθα για να νικήσω. Για να πάτρουμε την Ευρωλίγκα. Βαθιά μέσα μοηυ πίστευα πως όλα θα κριθούν ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες. Είτε στον ημιτελικό είτε στον τελικό».
Για το τέλος αποφασίσαμε να...ελαφρύνουμε την κουβέντα. Δανειστήκαμε την στιχομυθία του Γιάννη Σφαιρόπουλου και του Πάμπλο Λάσο για τον...κλειδωμένο στα αποδυτήρια Σπανούλη, ρωτώντας τον Ντάρντεν, ως φανταστικό κλειδοκράτορα των εγκαταστάσεων της Ρεάλ, ποιόν παίκτη της θα κλείδωνε. «Δεν μπορώ μόνο έναν. Είναι όλοι επικίνδυνοι σε πολλούς τομείς. Στον ημιτελικό ήταν ο Ρίβερς. Πριν απο λίγες ημέρες με την Μπαρτσελόνα ήταν ο Κάρολ. Δεν ξέρεις ποιός θα είναι... και δεν μπορείς να υποδείξεις μόνο έναν. Μπορείς μόνο να επιμείνεις στο σχέδιό σου».
