Η Τατιάνα Λύγαρη μας εκπλήσσει, χρόνο με τον χρόνο, με τις προτάσεις της στο «Τρένο στο Ρουφ». Εργα επιλεγμένα προσεκτικά, παραστάσεις του... κουτιού, σε ένα θεατράκι τόσο ιδιαίτερο όσο και γοητευτικό.
Η φετινή πρόταση, πέρα από ένα τολμηρό καλλιτεχνικό γεγονός, η μεταφορά στο θέατρο του γνωστού μυθιστορήματος της Ευγενίας Φακίνου «Το Τρένο των Νεφών», αποτελεί και μία θεατρική πρόκληση από τη διαρκώς «ανήσυχη» καλλιτέχνιδα.
Πέντε διαφορετικές σκηνοθετικές προτάσεις, πέντε «οπτικές» ζωντανεύουν σε πέντε διαφορετικούς σκηνικούς χώρους. Οι θεατές «ταξιδεύουν από βαγόνι σε βαγόνι», αφού η παραγωγή «περιλαμβάνει όλα τα βαγόνια και την αποβάθρα της Αμαξοστοιχίας ακολουθώντας την ατμόσφαιρα μαγικού ρεαλισμού και το πνεύμα της συγγραφέως».
Η συγγραφέας εμπνέεται από το «Τρένο των Νεφών», ένα υπαρκτό τρένο -από τα ελάχιστα στον κόσμο- που ταξιδεύει σε ύψος 4.220 μέτρων στην Κορδιλιέρα των Ανδεων και γράφει για ένα τρένο-φάντασμα που «όταν φεύγει από τον σταθμό, βγαίνει από τις ράγες, χώνεται στα νέφη και χάνεται». Ενα τρένο που «ταξιδεύει ακυβέρνητο και όταν φτάσει στο τέρμα του, που είναι και το τέλος του κόσμου, οι επιβάτες έχουν χάσει τα νιάτα τους».
Με αυτό το τρένο ταξιδεύουν οι θεατές στο κλίμα της Λατινικής Αμερικής μαζί με χρυσοθήρες, ινδιάνους, βασιλιάδες και κονκισταδόρες, την Εβίτα Περόν, τον Ωνάση, τον Τσε Γκεβάρα και τον στρατηγό Μπολιβάρ αλλά και τον ποιητή που γεννήθηκε σε επτά πόλεις.
Ακολουθούν από βαγόνι σε βαγόνι τον ήρωα της Φακίνου, τον δεκάχρονο Κανένα, που ψάχνει τον άγνωστο πατέρα του σ' ένα ταξίδι ζωής προς τη μεγάλη θάλασσα. Μοιράζονται μαζί του όλες τις εμπειρίες της ζωής από τη γέννηση ως την πλήρη ενηλικίωσή του, καθώς από βαγόνι σε βαγόνι μεγαλώνει κατά δέκα χρόνια.
Μια οδύσσεια, μια πορεία στις ράγες της ζωής για την ανακάλυψη του εαυτού, ένα ταξίδι ζωής του Κανένα ή του Καθένα από εμάς. Το έργο, επηρεασμένο από τη λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία, συνδέει τον μύθο του Οδυσσέα με την ισπανόφωνη παράδοση και μας ξεναγεί σ' έναν κόσμο που θυμίζει Μάρκες, Αλιέντε, Λιόσα, Αμάντο, Φουέντες, Σεπούλβεδα, ενώ ταυτόχρονα είναι απόλυτα επίκαιρο και διαχρονικό.
Τη θεατρική διασκευή υπογράφει η Ειρήνη Αναγνωστοπούλου, τη σκηνοθεσία η Τατιάνα Λύγαρη, τη σκηνογραφία η Λέλα Ράμογλου (συνεργάτες εικαστικοί Βασίλης Παφίλης και Πένυ Κορρέ), τη μουσική ο Μηνάς Ι. Αλεξιάδης, τα κοστούμια ο Duygu Ozturk και τις χορογραφίες η Mαρίζα Βινιεράτου. Παίζουν (αλφαβητικά) οι: Ειρ. Αναγνωστοπούλου, Δ. Βέργαδος, Δ. Βλάχου, Μ. Δερεμπέ, Δ. Ελευθεριάδης, Ανδ. Μαριανός, Μ. Μπαγανά, Πρ. Nerattini - Δοκιμάκης, Β. Ρόκκος, Αρ. Τσαμπαλίκας και ο μουσικός Απ. Θεοδοσίου.
Για τους μικρούς θεατρόφιλους η πρόταση της Παιδικής Σκηνής του «Τρένου στο Ρουφ» είναι, επίσης, πρωτότυπη και γοητευτική.
Τους προσκαλεί σε ένα σιδηροδρομικό ταξίδι με τίτλο «Tα Παιδιά που Βλέπουν τα Τρένα... να Πετούν!». Μια ξεχωριστή εμπειρία θεατρικής παράστασης, διαδραστικού ταξιδιού και παιδαγωγικού παιχνιδιού εμπνευσμένη από το κλασικό αριστούργημα παιδικής λογοτεχνίας της Εντιθ Νέσμπιτ «Tα παιδιά που έβλεπαν τα τρένα να περνούν».
ΑΡΩΜΑ ΚΑΜΠΑΡΕ
Οι «Sinus Jazz Band» επιστρέφουν στο Τρένο με άρωμα καμπαρέ, αυτοσχεδιάζουν και καλούν τους θεατές να πάρουν μέρος και να ακολουθήσουν τη χρυσή εποχή της τζαζ (4/1).
