20 Ιουλίου 1969: Ο Neil Armstrong και στη συνέχεια ο Edwin “Buzz” Aldrin περνάνε στην ιστορία ως οι πρώτοι άνθρωποι που περπάτησαν στην Σελήνη. 45 (!) χρόνια μετά, τα ίχνη που άφησαν παραμένουν ακόμα αναλλοίωτα στην επιφάνειά της..
Ο Νηλ Άρμστρονγκ (Neil Armstrong) – κυβερνήτης της αποστολής Apollo 11 προς τη Σελήνη – στις 21 Ιουλίου 1969, ακριβώς 45 χρόνια πριν - ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του στη Σελήνη. Τα πρώτα λόγια του ήταν:
“That’s one small step for a man, one giant leap for mankind.”
“Ένα μικρό βήμα για ένα άνθρωπο, ένα τεράστιο βήμα για την ανθρωπότητα.”
Οι αστροναύτες της ιστορικής πτήσης Απόλλων 11 που κατέκτησε τη Σελήνη το 1969 πίστευαν ότι είχαν 50% πιθανότητες να επιτύχουν την προσελήνωση, διηγήθηκε ένας από την ομάδα τους, ο 82χρονος σήμερα Νιλ Άρμστρονγκ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Ένωση Ορκωτών Λογιστών Αυστραλίας (CPA).
«Πίστευα ότι είχαμε 90% πιθανότητες να επιστρέψουμε σώοι στη Γη μετά την πτήση αυτή αλλά μόνο 50% πιθανότητες να προσεληνωθούμε κατά την πρώτη αυτή προσπάθεια», είπε ο 82χρονος Άρμστρονγκ, ο πρώτος άνθρωπος που περπάτησε στο Φεγγάρι.
Σεληνιακή Βάση
Οι προσσεληνώσεις των αποστολών Απόλλων προάγγειλαν μια νέα εποχή στην τεχνολογική ανάπτυξη της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος κατάφερε επιτέλους να αφήσει τον πλανήτη του, ταξίδεψε γύρω στα 385.000 χλμ και περπάτησε σε νέα και άγνωστη περιοχή. Φάνηκε σε όλους ότι δημιουργήθηκε μια τέλεια ευκαιρία για να επεκτείνουμε την κατανόηση μας για το πώς δημιουργήθηκε το σύμπαν και για τη γνώση μας σχετικά με την ίδια την Σελήνη. Κατά την διάρκεια των επόμενων τριών ετών, έξι αποστολές πραγματοποιήθηκαν προς τη Σελήνη και συνολικά δώδεκα αστροναύτες περπάτησαν στο έδαφος της.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες βγήκαν νικήτριες στην διαστημική κούρσα μεταξύ αυτών και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και έμοιαζε φυσικό ότι θα ολοκλήρωναν την νίκη τους και θα διεκδικούσαν την περιοχή με κάτι ποιο ουσιαστικό από το απλό στήσιμο της Αμερικανικής σημαίας. Το λιγότερο που αναμένονταν από την ΝASA ήταν να δημιουργήσουν μια μακροπρόθεσμη στρατηγική για δειγματοληψία και συλλογή πετρωμάτων και ορυκτών καθώς και για περαιτέρω εξερεύνηση της σεληνιακής επιφάνειας.
Κάθε μία από τις έξι Σεληνιακές αποστολές που είχε αναλάβει η ΝΑSA ολοκληρώθηκαν, αν και η αποστολή Απόλλων 13 ήταν ανεπιτυχής. Ωστόσο, μετά την Απόλλων 17, δεν πραγματοποιήθηκαν νέες αποστολές. Σύμφωνα με την διαστημική υπηρεσία, ο λόγος ήταν ότι «δεν υπήρχε κάτι νέο που θα μπορούσε να μαθευτεί» από τις επισκέψεις στη Σελήνη και ολόκληρο το πρόγραμμα μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Παρομοίως η πρώην Σοβιετική Ένωση πραγματοποίησε την προγραμματισμένη σεληνιακή εξερεύνησή και μετά αθόρυβα απέσυρε όλα τα μελλοντικά σχέδια της. Κάποιοι αναλυτές πρότειναν ότι και οι δύο υπερδυνάμεις συνειδητοποίησαν ότι η ιδέα της δημιουργίας σεληνιακών βάσεων ή οι μακροπρόθεσμες αποστολές είχαν απαγορευτικό κόστος.
Ωστόσο, ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων, πείστηκαν ότι και οι δύο υπερδυνάμεις είχαν «προειδοποιηθεί να απομακρυνθούν» από μια εξωγήινη φυλή η οποία είχε ήδη δημιουργήσει μια βάση στην αθέατη πλευρά της Σελήνης. Σε κάθε περίπτωση, σχεδόν αμέσως μετά την «κατάκτηση», η Σελήνη εγκαταλείφθηκε και από τις δύο υπερδυνάμεις που αποφάσισαν τελικά να επενδύσουν δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια κάνοντας ούτε λίγο ούτε πολύ κύκλους γύρω από τον πλανήτη μας. Για τα επόμενα τριάντα χρόνια οι συνεχιζόμενες αποστολές σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας πήραν την προτεραιότητα αντί για την επιστημονική εξερεύνηση της Σελήνης. Μόλις πρόσφατα ανακοινώθηκε η πρόθεση για μια νέα αποστολή και μια δημιουργία βάσης στη Σελήνη, ωστόσο την περισσότερη δουλεία είναι προγραμματισμένο να την αναλάβουν ρομπότ(και αυτοματοποιημένα διαστημόπλοια) ενώ οι άνθρωποι δεν θα επιστρέψουν πραγματικά στη Σελήνη τουλάχιστον μέχρι το 2018.
