Την τελευταία φορά που πήγα, για πολύ λίγο, δεν είδα στους δρόμους σχεδόν καθόλου τακούνι. Μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ πως το έχουν αποκηρύξει, αλλά η καθημερινότητά τους είναι γεμάτη φλατ: δεν θα τις δεις να πηγαινοέρχονται στο μετρό με ψηλοτάκουνο μποτάκι, ας πούμε (εγώ ας πούμε το κάνω, περισσότερες από ό,τι ήταν καλό για τα πόδια μου φορές). Η πρωινή κομψότητά τους είναι πιο «ήσυχη» και περιλαμβάνει μπαλαρίνες, desert booties ή δερμάτινα μποτάκια φαρδιά στον αστράγαλο, όλα με ελάχιστο τακούνι. Και μόνο η υπόνοια ότι δεν το πολυπροσπαθούν, αν δεν συντρέχει λόγος ή κατάλληλη περίσταση, τις κάνει αυτομάτως κομψότερες. Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση ήταν τα ελάχιστα trainers, τα οποία δεν τα φοράνε με τζιν. Στο βιβλίο της όπου πραγματεύεται το στυλ, η Ines de la Fressange, προτείνει all star με υφασμάτινα ρούχα και μάλιστα για τις μεγαλύτερες γυναίκες: το casual στυλ είναι αυτό που κάνει τη γυναίκα να φαίνεται νεότερη, και όχι τα μίνι και οι πλατφόρμες, που μαρτυρούν μια κάποια απόγνωση.

Η νέα γαλλική κομψότητα δεν έχει να κάνει μόνο με το να είσαι ήπιος, αλλά και με το να είσαι τολμηρός, τα οποία συνδυάζονται ωραιότατα: Τα έντονα χρώματα και τα μεγάλα αξεσουάρ είναι μέσα - το concept "statement necklace" που φόρεσε φέτος και η κουτσή Μαρία, το είχαν σημαία τα γαλλικά editorials που συνδύαζαν από πάντα τεράστιες πέρλες με t-shirt και φλύαρα κολιέ με άσπρα αντρικά πουκάμισα. Τα στοιχεία της έκπληξης και της ισορροπίας, είναι άλλο ένα μυστικό: τα πιο ακριβά κομμάτια συνδυάζονται με τα φτηνά μεταχειρισμένα (πράγμα που, εντάξει, δεν είναι και καμιά μεγάλη σοφία, το ξέραμε από πριν), και τίποτα δεν φοριέται σετάκι, κυρίως το παπούτσι με την τσάντα.

Η χάρη με την οποία επιλέγει κανείς να μεγαλώσει είναι που τον κάνει να δείχνει νεότερος, και όχι το να προσπαθεί εμμονικά να δείξει μικρότερος: στο Παρίσι, γυναίκες με εντελώς παιδικά πρόσωπα και μάτι τσαχπίνικο, αφήνουν τα μαλλιά τους άβαφτα και δεν ανησυχούν για τις λευκές τρίχες. Σίγουρα θα τις έχετε δει, είναι οι ψηλόλιγνες χαριτόβρυτες κυρίες που μοσχοβολάνε και πίνουν καφέ σαν να περνάει ένα θρόισμα ανάμεσα στα δάχτυλά τους. Επειδή οι Γαλλίδες από μικρές δεν κάνουν υπερβολές που δεν μπορούν να στηρίξουν μεγαλώνοντας, δίνουν την ψευδαίσθηση πως δεν μεγαλώνουν πολύ: όταν δεν χρειάζεται να αντικαταστήσεις το combo τακούνι στρίπερ/σορτσάκι με το απλό μαύρο φόρεμα, απλούστατα επειδή από την αρχή προτιμούσες το απλό μαύρο φόρεμα, τα χρόνια δεν φαίνονται να σου αλλάζουν αναγκαστικά το στυλ. Έξυπνο. Όχι;

 

Μικρά tips για το «περιζήτητο γαλλικό σικ»

-Τα πολυτελή κολιέ με t-shirts, που λέγαμε πριν. Α, και: ποτέ μην τα φοράς με ογκώδη σκουλαρίκια, εκτός και αν πρόκειται αργότερα μέσα στη μέρα να ανοίξεις συναυλία της Ριάνα.

-Γιακαδάκι που φαίνεται μέσα από τη λαιμόκοψη του πουλόβερ, μανσέτα πουκάμισου γυρισμένα έξω από τα μανίκια του πουλόβερ.

-Στενό τοπ με φαρδιά φούστα, φαρδύ τοπ με pencil γραμμές και cigarette παντελόνια. Δεν είναι μόνο παριζιάνικο, είναι καθολικός κανόνας ισορροπίας.

-Ναι στο μαύρο με μπλε.

-Καθόλου ̇nude. Είναι ωραίο, αλλά πολύ δύσκολο να φορεθεί: στο σκούρο δέρμα δείχνει φτηνό, στο ανοιχτό σε κάνει αόρατη.

-Μετά τα 50, τα πολλά κομμάτια vintage φορεμένα μαζί, προσθέτουν χρόνια. Απόφυγέ τα.

-Trainers και σακίδια είναι πρακτικά, αλλά για κάτι πιο κομψό τα αντικαθιστάς με μποτάκι/μπαλαρίνες/all stars και μια μεγάλη τσάντα.