Βουδαπέστη: Όχι ότι δεν ανήκε πάντα στους αγαπημένους προορισμούς αλλά τώρα τελευταία φιγουράρει στην ταξιδιωτική ατζέντα ανάμεσα στα πρώτα ονόματα. Άραγε είναι οι διάσημες value for money επιδόσεις της ή το γλεντζέδικο ταπεραμέντο των Μαγυάρων που αποφάσισε να ξεμυτίσει;
Όπου και αν ποντάρετε ένα είναι σίγουρο: η Βουδαπέστη λιμάρει την γοητεία της και στο πρώτο κιόλας ραντεβού θα σας έχει κατακτήσει. Η Βούδα και ο Θεός Η τουριστική περιοχή της Βούδας μοιάζει να έχει μείνει αναλλοίωτη στον χρόνο.
Αν και πιο μέσα, στις πυκνοκατοικημένες περιοχές αδιάφορες για τον επισκέπτη- η ανοικοδόμηση οργιάζει.
Οι προτεσταντικές και καθολικές εκκλησίες όμως κατά μήκος του Δούναβη δίνουν την αίσθηση της ηρεμίας και της πραότητας καθώς οι μύτες των καμπαναριών τους υψώνονται να φτάσουν στον Θεό, είτε τις κοιτάς από κοντά είτε από το κατάστρωμα ενός ποταμόπλοιου.
Το τελεφερίκ που οδηγεί στο κάστρο μοιάζει να κατασκευάστηκε στον κόσμο των χόμπιτ, το μεγαλοπρεπές ανάκτορο ατενίζει τον Δούναβη και το επιβλητικό Κοινοβούλιο, αρχιτεκτόνημα που, πραγματικά, προκαλεί δέος για την ανθρώπινη ικανότητα. Συνακόλουθη και η γοητεία του παραμυθένιου St Matthias που ξεπροβάλει πίσω από ένα κατάφυτο μονοπάτι δάσος.
Αν δεν συνιστά ιεροσυλία- θα ήταν το ιδανικό μέρος για τα γυρίσματα μιας ταινίας με τίτλο Ωραία Κοιμωμένη.
Ανάμεσα στην χιλιοειπωμένη ομορφιά της πόλης, δίπλα στα κύματα του Δούναβη οι κάτοικοι κάνουν τζόκινγκ, τα ψώνια τους και χρησιμοποιούν τα πατίνια και τα ποδήλατά τους ως βασικό μέσο μεταφοράς. Το μυστικό.. που ξεκλειδώνει όμως αυτόν τον προορισμό σε όλο του το μεγαλείο βρίσκεται κάπου διάχυτο ανάμεσα στην Βούδα και την Πέστη.
Αλίμονο αν μείνεις μόνο στην επιφανειακή ομορφιά των γοτθικών αριστοτεχνημάτων και του Δούναβη.
Δεν είναι ανάγκη να είσαι ρομαντικός για να την αισθανθείς να ξανακαλύπτει τον εαυτό της απενοχοποιημένα.
Η Βουδαπέστη αλλάζει, και όλο αυτό στα μάτια επισκέπτη θυμίζει ατμόσφαιρα ρετρό ταινίας.
Vintage ντυσίματα που δεν υπάγονται σε καμιά μόδα, συνεννοήσεις στην νοηματική ακόμα και για τα βασικά, μαρκίζες με νέον από κείνες που αποτυπώνονταν κάποτε σε φιλμ φωτογραφικών μηχανών Zenith.
Τα παλιά έπιπλα και κάδρα, που οι Ούγγροι τα καίνε στους δρόμους σαν αυτοσχέδιες σόμπες, ακόμα και στην κεντρική Kyrali utca, υποδηλώνουν και την διάθεση τους για ανανέωση.
Μαζεύονται γύρω από την φωτιά, και χωμένοι στις τραγιάσκες τους τα λένε πίνοντας ζεστά αφεψήματα. Καταλαβαίνεις επίσης, τη βαθιά τους κουλτούρα περνώντας από τις ουρές έξω από την όπερα για να δουν Βάγκνερ αλλά και από τον μοντέρνο εκθεσιακό χώρο Akvuarium με live τρομπέτες και σαξόφωνα, που το καλοκαίρι απλώνει σεζ-λονγκ και γίνεται θερινός κινηματογράφος.
Εν ολίγοις, το ταξίδι στην Βουδαπέστη είναι μάλλον ένα ταξίδι στον χρόνο...
