To αναφέραμε και πριν από το ματς. Ισχύει φυσικά και μετά το ντέρμπι κορυφής της Σούπερ Λιγκ. Δεν κρίθηκε το πρωτάθλημα στο Καραϊσκάκης. Έχει πολύ δρόμο μπροστά. Και ο τίτλος θέλει συνέπεια από Κυριακή σε Κυριακή. Είναι διαδρομή αντοχής, όχι κούρσα ταχύτητας. Με δεδομένο λοιπόν ότι υπάρχουν μπροστά άλλες 23 αγωνιστικές είναι αφελές να συζητά κανείς από τώρα το ποιος θα κατακτήσει την φετινή κούπα.

Αφελέστερο όμως θα είναι για τον Ολυμπιακό, αν δεν πάρει το μήνυμα της χθεσινής αναμέτρησης. Ότι δεν... παίζει μόνος του, όπως τα προηγούμενα χρόνια. Ο ΠΑΟΚ απέδειξε στο Φάληρο ότι έχει το «μέταλλο» προκειμένου να παλέψει για τον τίτλο. Όταν μια ομάδα βρίσκεται 90 λεπτά με τον Τζιόλη στόπερ και 40΄λεπτά τον Σαλπιγγίδη δεξί μπακ, και καταφέρνει σχετικά εύκολα να πάρει τους τρεις βαθμούς της νίκης μέσα στο Καραϊσκάκης, τότε προφανώς δείχνει χαρακτήρα. Και αυτό πολλές φορές είναι σημαντικότερο από την αγωνιστική ικανότητα. Τουλάχιστον σε καθοριστικές βραδιές.

Υπό προϋποθέσεις μπορεί να μπει στην κουβέντα του τίτλου και ο Παναθηναϊκός, που αν νικήσει σήμερα στο Αγρίνιο βρίσκεται στο -1 από τους Ερυθρόλευκους και στο -6 από τον ΠΑΟΚ, έχοντας όμως βγάλει από το καρνέ του και το Καραϊσκάκη και την Τούμπα. Μπορεί να γίνει μάχη λοιπόν με περισσότερους από δύο. Και αυτό είναι που πρέπει οι Ερυθρόλευκοι να το εκτιμήσουν στην πραγματική του διάσταση. Την Τρίτη τελειώνει το Τσάμπιονς Λιγκ. Μέχρι τα τέλη Φλεβάρη λοιπόν υπάρχει ένα γεμάτο δίμηνο μόνο με Σούπερ Λιγκ. Είναι το δεύτερο-τρίτο του πρωταθλήματος, και πιθανότατα το σημαντικότερα από όλα.

O Ολυμπιακός πηγαίνει στην Τούμπα, στις 14 Φλεβάρη. Μέχρι τότε αντιμετωπίζει Γιάννενα (εντός), Λεβαδειακό (εκτός), Πανιώνιο (εντός), Καλλονή (εκτός) και από το... 2015 Πλατανιά (εντός), Ξάνθη (εκτός), Νίκη Βόλου (εκτός), Παναιτωλικό (εντός), ΟΦΗ (εκτός), Βέροια (εκτός), Ατρόμητο (εντός). Έντεκα ματς που η συνολική βαθμολογική συγκομιδή θα κρίνει πάρα πολλά. Και κυρίως που θα «αποφασίσει» τη βαθμολογική διαφορά με τον ΠΑΟΚ πριν το ματς της Τούμπας. Το ξανάκαναν οι Ερυθρόλευκοι προ τριετίας. Τέλη Γενάρη ήταν στο -5 με τον Παναθηναϊκό, έπειτα από την ήττα τους στην Ξάνθη. Και είχαν να πάνε και στο ΟΑΚΑ, και στην Τούμπα. Έκαναν δέκα νίκες στη σειρά και εμφατικά κατέκτησαν τον τίτλο.

Για να συμβεί όμως αυτό, πρέπει οι Πειραιώτες να βελτιώσουν την εικόνα τους. Το επίπεδο του ποδοσφαίρου που παράγουν στην Σούπερ Λιγκ. Εκεί που βρίσκονται με 65% κατοχή μπάλας μέσο όρο, εκεί που βρίσκουν διπλές ζώνες και άμυνες στο ένα τρίτο του γηπέδου. Ο Μίτσελ φέτος το βασικό του αγωνιστικό πλάνο το έχει στηρίξει πάνω στην ανταγωνιστικότητα των Ερυθρόλευκων στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ένα σχήμα με πολλά 6άρια και 8άρια στο γήπεδο. Με τον άξονα γεμάτο, για ποδόσφαιρο κόντρα μπάλας. Στην Ευρώπη όντως είναι ανταγωνιστικός. Και μόνο ότι μένει ένα ματς και ακόμη έχει πιθανότητες ως και για τους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ λέει πολλά.

Στην Ελλάδα όμως το παιχνίδι είναι διαφορετικό. Στα 25 από τα 34 ματς οι αντίπαλοι τον περιμένουν στο αμυντικό τους τρίτο. Και το να σπάσουν αυτές οι άμυνες θέλει δουλειά. Θέλει τακτική, ένα κανονικό αγωνιστικό πλάνο, θέλει αυτοματισμούς. Θέλει εξτρέμ που θα πάρουν πρωτοβουλίες και θα δώσουν λύσεις. Θέλουν δημιουργία από τις πίσω ζώνες και όχι όλο το παιχνίδι να περνά από τα πόδια του Τσόρι Ντομίνγκεζ ο οποίος ξεκινά σε ρόλο πίσω από τον φορ. Γύριζε ο Αργεντινός χθες πίσω, ζητούσε τη μπάλα, προσπαθούσε να οργανώσει. Το έκανε 15-20 φορές. Κουράστηκε. Βρήκε πολλά σώματα μπροστά του, γιατί το παιχνίδι αυτό είναι προβλέψιμο. Δεν άντεξε να το κάνει για 90 λεπτά. Λογικό είναι. Θέλει έναν παίκτη ο Ολυμπιακός δίπλα στον κόφτη του, που θα πάρει την πρωτοβουλία να μοιράσει το παιχνίδι. Που θα έχει την ομάδα μπροστά του. Μπήκε ο Κασάμι από ένα σημείο και μετά για να κάνει αυτή τη δουλειά, παίρνοντας τη θέση του Μανιάτη που κάνει καλά στο γήπεδο άλλες δουλειές, αλλά δεν έχει αυτή την ικανότητα. Ήταν τελείως «εκτός». Σα να μην έπαιξε. Γενικά είναι πεσμένος ο Ελβετός στο τελευταίο διάστημα. Ίσως ο Φορτούνης να είναι μια λύση από τους υπάρχοντες. Ή ο Μπουχαλάκης. Χρειάζεται όμως σίγουρα κάτι άλλο εκεί.

Όπως χρειάζεται ένας καλός εξτρέμ που ούτως ή άλλως είναι η νούμερο ένα «αναζήτηση» του Ολυμπιακού στο μεταγραφικό παράθυρο του Γενάρη. Ένας παίκτης «κάνω τη διαφορά» όπως πέρσι ήταν ο Κάμπελ. Ή ένας στόπερ με άλλα αγωνιστικά χαρακτηριστικά από τους υπάρχοντες που επίσης θα αποκτηθεί στο χειμερινό παζάρι για να μεγαλώσει το ροτέισον σε θέσεις που αναμένεται με ενδιαφέρον και η επιστροφή του Σιόβα. Και βέβαια χρειάζεται να βρεθεί μια λύση στην κορυφή της επίθεσης. Ο Κώστας Μήτρογλου είναι πολύ μακριά από τον καλό του εαυτό. Ο εγωισμός δεν θίγεται αν μείνεις στον πάγκο όταν δεν σε πάει. Εγωισμός είναι να μην σου βγαίνει τίποτε και να παίζεις συνεχόμενα παιχνίδια. Ο Μίτσελ τον έχει στηρίξει πάρα πολύ. Μάλλον όμως είναι ώρα να δοθεί περισσότερος χώρος στον Μπενίτες. Και μέχρι τα τέλη Δεκέμβρη, ανάλογα με το πώς ο Παραγουανός θα «αντιδράσει» σε συνεχόμενα ματς, να κριθεί αν πρέπει οι μεταγραφές του Γενάρη να γίνουν τρεις.

Έχει την οικονομική άνεση ο πρωταθλητής Ελλάδας να κάνει προσθήκες που θα προσθέσουν ποιότητα. Μέχρι τότε όμως, μέχρι να ανοίξει το μεταγραφικό παράθυρο υπάρχουν 4 ματς Σούπερ Λιγκ. Υπάρχει και το ματς με τη Μάλμε (που επίσης θα δώσει χώρο στο Φάληρο και θα περιμένει να χτυπήσει στην κόντρα) που θα κρίνει την τελική κατάταξη στην Ευρώπη. Σε αυτό το διάστημα λοιπόν τις λύσεις θα πρέπει να τις δώσουν οι υπάρχοντες. Και αυτό θέλει δουλειά. Και από τους παίκτες, αλλά και από τον Μίτσελ και το επιτελείο του, που χθες το βράδυ έδειξαν να μην έχουν τις απαντήσεις. Ήταν πολύ σημαντικό το μήνυμα αυτής της αναμέτρησης με τον ΠΑΟΚ για τον Ολυμπιακό.

Και όσο και αν σήμερα μοιάζει εξωφρενικό μπορεί αυτή η ήττα να κάνει καλό μέσα στη σεζόν. Αρκεί να εκτιμηθεί σωστά. Στην πραγματική της διάσταση. Και να προκύψει διαχείριση ανάλογη των συνθηκών που υπάρχουν από χθες το βράδυ.