Η αγαπημένη μας Αυστραλή επιστρέφει δισκογραφικά, μετά από το «Aphrodite» του 2010. Με καινούργιο manager λοιπόν, μετά από 25 χρόνια και καινούργιους συνεργάτες στο πλευρό της, παραδίδει τα νέα της τραγούδια, προσπαθώντας να ανταγωνιστεί την κυριαρχία της Beyonce, την καλλιτεχνική φύση της Lady Gaga και την πρόκληση της Miley Cyrus.

Το album φυσικά και κινείται γύρω από το sex, είτε υπονοώντας το, είτε πετώντας το στα μούτρα του ακροατή, όπως με το πρώτο single, το «Sexersice», ένα εθιστικό dub pop κομμάτι, με ένα «steamy hot» videoclip που την έβαλε πάλι στο παιχνίδι.

O «Μίδας» της σύγχρονης μουσικής, ο Pharrell Williams βάζει το χεράκι του και μαζί φτιάχνουν το καλύτερο κομμάτι του album, το «I Was Gonna Cancel» ένα dance/electro δυναμίτη προορισμένο να κολλήσει σαν τσίχλα στο μυαλό μας. 

Οι άλλες καλές στιγμές βρίσκονται στο εναρκτήριο «Into The Blue», ένα κλασικό Minogue τραγούδι, εύπεπτο και ναζιάρικο και στο «Les Sex», που φέρνει στο μυαλό τη δεκαετία του ’80, τη χρυσή εποχή της τραγουδίστριας, στην οποία πάντα επιστρέφει.

Κατά τα άλλα όμως, το αποτέλεσμα είναι άνευρο και κυρίως προβλέψιμο. Θα περίμενε κανείς από μια star που μετρά σχεδόν, 30 χρόνια στο κουρμπέτι, να κάνει ένα πιο δυνατό comeback. Το «Kiss Me Once» θα μπορούσε να σηματοδοτεί ένα καινούργιο κεφάλαιο στην καριέρα της και όχι ένα αναμάσημα των γνωστών κόλπων, αμπαλαρισμένων με auto tune και εύκολους ηλεκτρονικούς εντυπωσιασμούς.

Ας μη μιλήσουμε καλύτερα για την μπαλάντα με τον Enrique Inglesias, το «Beautiful», που είναι το λιγότερο… αδιάφορη. Το δωδέκατο album της Kylie, δε σηματοδοτεί κάποια σημαντική αλλαγή στον ήχο της και στο προφίλ της, και σίγουρα, δεν είναι το  album της που θα θυμόμαστε.

Περιμέναμε περισσότερα από τη sexy γατούλα της  pop, που φαίνεται να αρνείται πεισματικά, να αφήσει τον τίτλο του πιο ερωτικού θηλυκού στη μουσική βιομηχανία στα χέρια κάποιας νεότερης επίδοξης παρουσίας. Γιατί η Kylie ήταν πάντα περισσότερα από αυτό.

Album: «Kiss me once»

Καλλιτέχνης: Kylie Minogue

Label: Parlophone / Warner Bros