O Ολυμπιακός βρήκε την πελάτισσά του, πέτυχε μια από τις μεγαλύτερες νίκες της ιστορίας του.
Ποιος να το περίμενε ότι στο φινάλε αυτής της αναμέτρησης θα είχαμε δει τη μεγαλύτερη έκπληξη της φετινής σεζόν; Ποιος να το περίμενε ότι οι Πειραιώτες θα έπαιζαν τόσο σπουδαίο μπάσκετ στο σπίτι της Πρωταθλήτριας Ευρώπης; Ποιος να το περίμενε ότι οι ερυθρόλευκοι θα είχαν συνέπεια και αυτοσυγκέντρωση που θα άγγιζε το απόλυτο; Και όμως, η EuroLeague μας έδειξε για ακόμα μία φορά ότι δεν "σηκώνει" ακραία συναισθήματα μετά από έναν, δύο, πέντε αγώνες. Χρειάζεται ψυχραιμία και κάθε φορά που παίρνουμε το μάθημά μας το αντιλαμβανόμαστε όλο και περισσότερο. Ναι, ακόμη και τώρα το διπλό του Ολυμπιακού στη Megasport Arena μοιάζει σουρεαλιστικό μετά απ' όσα είδαμε από τους Πειραιώτες στα τρία από τα τέσσερα πρώτα παιχνίδια της κανονικής περιόδου. Και όμως, βλέποντάς τον αγώνα για δεύτερη φορά στην ησυχία της νύχτας, καταλαβαίνεις πόσο δίκιο είχε ο Κέβιν Πάντερ στις δηλώσεις του λίγα λεπτά μετά από τον αγώνα.
Δεν πρόκειται να αλλάξει η κατάσταση σε μεγάλο βαθμό. Είναι κάτι που το γνωρίζουν άπαντες. Ο Ολυμπιακός έτσι όπως είναι «χτισμένος» θα κάνει τεράστιες νίκες και απρόβλεπτες, στενάχωρες ήττες. Όμως αυτό δεν έχει καμία μα καμία σημασία, μπροστά σε όσα είδαμε στη Μόσχα. Ο Ολυμπιακός πέτυχε μια από τις μεγαλύτερες νίκες της ιστορίας του. Κόντρα σε μια ομάδα πιο έτοιμη, πιο δομημένη, πιο πλούσια, πιο άξια φέτος, αλλά και μόνιμη… πελάτισσά του.
Η ΤΣΣΚΑ υπέφερε και πάλι. Ο Βατούτιν καθόταν –για άλλη μια φορά- αποσβολωμένος και παρακολουθούσε τον «δήμιο» όλων των χρόνων να το καταφέρνει ξανά. Και ο διοικητικός ηγέτης της «αρκούδας» ήξερε ότι αυτή τη φορά, έχανε, από υπηρεσιακό προπονητή, από μια ομάδα που έχει προβλήματα, από ένα σύνολο που αλλάζει παίκτες. Αλλά και από μια φανέλα, που κουβαλάει εκατό κιλά… αυγά. Θα ήθελα να γράψω την άλλη λέξη με αρχίζει και τελειώνει σε «άλφα» αλλά θα συγκρατηθώ. Κανένας ενθουσιασμός για το μέλλον. Όμως αφήστε τους να χαρούν.
Κόντρα σε κάθε λογική και κάθε προγνωστικό, ο Ολυμπιακός πήρε ένα τεράστιο διπλό. Οι παίκτες του έκαναν αυτό που θέλει ο κόσμος: Τα έδωσαν όλα! Όλα και κέρδισαν. Και το έκαναν τόσο μάγκικα και όμορφα. Από νωρίς προβάδισμα. Και με ψυχραιμία. Επίδειξη αποδυτηρίων και χαρακτήρα. Αφήστε στην άκρη τους βαθμούς. Η αυτοπεποίθηση ανεβαίνει, η ψυχολογία εκτινάσσεται. Και πρέπει απλά να διατηρηθεί.
Όταν καταφέρνεις να καταστρέψεις εννέα επιθέσεις των Ρώσων σε ένα ημίχρονο και να τους… πουλήσεις και σωστή τρέλα, τότε το μόνο που χρειάζεσαι είναι λίγη ευστοχία. Για αρχή. Τα είχε αυτά ο Ολυμπιακός και έτσι βρέθηκε να κερδίζει με τέσσερις πόντους, όταν οι ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια. Κόντρα σε κάθε είδους προγνωστικό, ο Κεμζούρα, με τέσσερις Αμερικανούς και τον Κουζμίνσκας στο παρκέ, έβγαλε το 20λεπτο, όχι απλά αξιοπρεπώς, αλλά παραπάνω από εξαιρετικά. Κι όμως, ήταν ένα ημίχρονο που έγιναν πολλά. Καλά και άσχημα. Το χειρότερο όλων, ο τραυματισμός του Παπανικολάου. Αυτό έφερε μοιραία τον Μπράντον Πολ ολομόναχο στη θέση «3» και ο Αμερικανός που –σας έχω ζαλίσει αλλά δε με νοιάζει- είναι η μοναδική μεταγραφή αξίας του Μπλάτ, άδραξε την ευκαιρία να κάνει πράγματα. Η καρφωματάρα στη μούρη όλης της… Μόσχας, ήταν απλά κερασάκι στη σαντιγί.
Η ομάδα του Πειραιά, είχε προσήλωση και δεν έκανε χαζά λάθη. Ρυθμό είχε σωστό και γνώριζε ότι δεν θα έπρεπε να παρασυρθεί. Το μοναδικό κακό διάστημα, ήταν στο πρώτο ροτέισον από τον πάγκο. Εκεί χάθηκαν οι ισορροπίες, οι Ρώσοι χτύπησαν με γρηγοράδα, πίεσαν καλά στην άμυνα, βρήκαν ανοιχτό γήπεδο και «έχτισαν» διαφορά. Από το 13’ και έπειτα όμως οι «ερυθρόλευκοι» ήταν όπως τους χρειαζόταν ο αγώνας. Σωστοί και μετρημένοι. Και «χτύπησαν» την ΤΣΣΚΑ με το δικό της μπάσκετ. Η μπάλα να φεύγει γρήγορα από τα χέρια και να αναλαμβάνει, ο πιο σίγουρος παίκτης. Ο Πρίντεζης ήταν η κολόνα και αυτός που ανέτρεψε το σκηνικό μαζί με τις εμπνεύσεις του Πόλ.
Ο Ιτούδης εκνευρίστηκε με τους παίκτες του, αλλά είχε παίξει ρόλο και στο… χάλασμα του ρωσικού παιχνιδιού το πρόβλημα που παρουσιάστηκε στην μέση του Χάκετ. Και ήταν αυτό το δεύτερο δεκάλεπτο που όρισε τη μοίρα του αγώνα. Με επιμέρους + 10 σε αυτό το διάστημα, η ομάδα όφειλε απλά να είναι ψύχραιμη στο δεύτερο ημίχρονο. Γραμμή πίεσης σωστή λοιπόν, και οι Τσέρι-Ρούμπιτ παραπάνω από ευεργετικοί. Ο Κεμζούρα, διαχειρίστηκε τρομερά το ματς και πήρε πράγματα από έντεκα παίκτες. Βέβαια για να κάνεις τέτοιο ματς , πρέπει να ‘χεις πολύ κόσμο σε τρομερή κατάσταση. Οι ψηλοί με παλικαριά, οι κοντοί με ηρεμία.
Τα αμερικανάκια έδειξαν στην ΤΣΣΚΑ ότι αν θέλει μαγκιές, μπορεί να τις έχει. Δίχως τον Σπανούλη να οργιάζει (έβαλε απλά το… κερασάκι). Με τον Παπανικολάου εκτός και τον Μιλουτίνοβ σε δύσκολη βραδιά. Κι όμως δείτε τη στατιστική. Και θα καταλάβετε πόσο καλά, πόσο ομαδικά, πόσο έξυπνα και σωστά έπαιξαν. Θέλω να είμαι δίκαιος και να τα λέμε όλα. Η απουσία του Κλάιμπερν έχει σοκάρει τον τρόπο παιχνιδιού των Ρώσων. Και η αποχώρηση του Χάκετ, χάλασε την ισορροπία στην περιφέρεια. Όμως είναι εξευτελιστικό για τους Ρώσους, αν αυτά που μόλις διαβάσατε τα χρησιμοποιήσουν ως δικαιολογίες, για την ήττα τους από αυτόν τον Ολυμπιακό.
Θα επαναλάβω για την αδυναμία μου, τον Μπράντον Πολ, που σας τα έπρηζα, όταν δε σας φαινόταν καλός ή όταν ο Μπλάτ, τον έβαζε για να κάθεται και να περιμένει μπάλα σα… τσολιάς. Είναι τρομερός μπασκετμπολίστας. Ο Ολυμπιακός πρέπει να τον εκμεταλλευτεί. Είναι παίκτης που έχει ανάγκη η ομάδα. Όχι μόνο οι πόντοι του ή η διάθεσή του, αλλά και πολλά άλλα. Και κάτι άλλο. Στο πρώτο ημίχρονο με την καρφωματάρα και στο δεύτερο με πιρουέτα και ανάποδο γκολ- φάουλ, είπε στους Ρώσους «θα χάσετε, μην ασχολείστε». Και δε σας κουράζω περισσότερο, θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά για τον Πολ και τον τρόπο που τον έχουν αντιμετωπίσει μέχρι τώρα.
Τεράστια νίκη και είμαι βέβαιος ότι δεν υπήρξε φίλαθλος του Ολυμπιακού που να μη την χάρηκε. Δεν υπήρξε άνθρωπος που να μην ξέσπασε. Γιατί είναι γνωστό ότι μια τόσο μεγάλη ομάδα, όσο περισσότερα τραβάει, τόσο πιο πολύ πρέπει να πεισμώνει και να μαζεύει γύρω της τον κόσμο. Ο Ρότσεστι με τον Ριντ, παρακολούθησαν από την Ελλάδα το παιχνίδι, οπότε θα κατάλαβαν ότι πρέπει να πασχίσουν και αυτοί να δώσουν κάτι. Να βοηθήσουν όπου τους έχει ανάγκη η ομάδα. Ο Μπάλντουιν τελειώνει, αλλά ο Τσέρι είναι πεισματάρης και φωνάζει ότι θα διεκδικήσει τον χρόνο του. Το έκανε κι ο Ρούμπιτ. Μαγκιά τους!
Η ΤΣΣΚΑ είναι μια -συγγνώμη όπως θα το γράψω- γραφική περίπτωση πλέον κόντρα στον Ολυμπιακό. Την έχει κερδίσει με χίλιους τρόπους. Τώρα την ξέκανε και με έναν διαφορετικό και ίσως χειρότερο: Πήγε ξεγραμμένος. Πήγε βασανισμένος. Και της άλλαξε ξανά τα πετρέλαια. Πόσο μεγάλο διπλό, δε συμφωνείτε; Δυστυχώς δε θέλω να σας τη χαλάσω, αλλά είμαι και υποχρεωμένος να το γράψω! Αυτός ο Ολυμπιακός θα πορεύεται με το «κάθε μέρα, άλλη μέρα». Συνεπώς το ματς της Παρασκευής με την Μακάμπι είναι μια διαφορετική ιστορία και θα πρέπει όλοι στο Ειρήνης και Φιλίας, ομάδα και κόσμος, να είναι πανέτοιμοι, έχοντας κρατήσει από την Μόσχα μόνο αυτά που πρέπει.
