Οι επιστήμονες τη βάζουν στο μικροσκόπιο και μας αποκαλύπτουν αυτή και πολλές άγνωστες πτυχές της.
Όλες νιώσαμε κάποια στιγμή πεταλούδες να φτερουγίζουν στο στομάχι μας, μείναμε άυπνες γιατί ήταν αδύνατο να βγάλουμε από το μυαλό μας το γοητευτικό τύπο που γνωρίσαμε στο πάρτι της κολλητής μας και πιστέψαμε ότι μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα αρκεί να ξυπνάμε κάθε πρωί στο πλάι του. Και όλες σίγουρα αισθανθήκαμε τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μας όταν βιώσαμε την απόρριψη. Διαβεβαιώσαμε τον εαυτό μας «ποτέ ξανά», όμως λίγο αργότερα αθετήσαμε την υπόσχεσή μας για χάρη ενός ακόμα μεγάλου έρωτα.
Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν κάθε φορά με τρόπο μαγικό, ανεξήγητο, σαν να μην ήταν στο δικό μας χέρι. Άλλωστε η αγάπη πάντα μας αιφνιδιάζει, μας συναντά εκεί που δεν το περιμένουμε. Ή μήπως όχι; Οι επιστήμονες φαίνεται πως έχουν άλλη γνώμη. Για πρώτη φορά βάζουν στους δοκιμαστικούς σωλήνες τους ισχυρές δόσεις αγάπης και επιχειρούν να αποκωδικοποιήσουν το πιο αφηρημένο και ταυτόχρονα δυνατό συναίσθημα. Όχι, δεν θέλουν να αφαιρέσουν τη μαγεία και την ονειρική της διάσταση, αλλά να φωτίσουν κάποιες κρυφές πτυχές της. Ξεχάστε, λοιπόν, όλα όσα ξέρατε ή φανταζόσασταν γι’ αυτή μέχρι σήμερα και υποδεχτείτε τη νέα της εποχή κατεβάζοντας... το πιο πρόσφατο λογισμικό της.
Για παράδειγμα, δεν βρίσκετε πουθενά αναφορά στην παντοτινή αγάπη, ούτε συλλαβή για την ανεκπλήρωτη εκδοχή της, ούτε καν για τη σπανιότητά της. Μα πώς είναι δυνατόν, αναρωτιέστε, αφού κάποτε ορκιστήκατε «για πάντα» (ακόμη και αν τελικά δεν κράτησε), κλάψατε τουλάχιστον μία φορά επειδή τα συναισθήματά σας δεν είχαν ανταπόκριση, ενώ εκμυστηρευτήκατε πως σπάνια έτυχε να αγαπήσετε τόσο δυνατά όσο εκείνο το καλοκαίρι στη Σίφνο.
Η αγάπη δεν είναι μια κατάσταση στην οποία πέφτει κανείς. Ένα love story, μια σχέση που κρατάει χρόνια, ένα ειδύλλιο που έληξε άδοξα. Τότε τι είναι; Πρόκειται για ένα συναίσθημα το οποίο, όπως και όλα τα υπόλοιπα, δεν διαρκεί για πάντα παρά μόνο ελάχιστα λεπτά. Ακριβώς επειδή μιλάμε για συναίσθημα και όχι για κατάσταση, η αγάπη δεν είναι κάτι σπάνιο. Αντίθετα, τη βιώνουμε καθημερινά. Εκείνες τις φορές που -έστω και αν δεν το καταλαβαίνουμε- εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος με το σύντροφό μας. Όταν αρχίζουμε να λέμε κάτι και εκείνος συνεχίζει τη φράση μας ή όταν αισθανόμαστε πως είμαστε πραγματικά μέσα στο μυαλό του. Πιθανότατα είμαστε! Η μεγαλύτερη διαφορά της αγάπης από τα υπόλοιπα συναισθήματα είναι πως πάντα, μα πάντα, απαιτεί δύο πόλους για να υπάρξει. «Η αγάπη είναι σύνδεση» υποστηρίζει η ειδικός. Μια ανταλλαγή θετικών συναισθημάτων με το σύντροφό μας. Όταν είμαστε πνευματικά και σωματικά «εκεί» την ίδια στιγμή, έτοιμοι να κάνουμε το δικό μας share προσθέτοντας ένα ακόμη post στο Timeline των προσωπικών μας στιγμών. Αν ο ένας από τους δύο πόλους σταματήσει να εκπέμπει, τότε η αγάπη δεν υφίσταται.
Αφού μπορούμε και μόνες μας να εξασφαλίσουμε μικρές δόσεις ευτυχίας μέσα από συναισθήματα όπως η χαρά, η ανεμελιά και ο ενθουσιασμός, τότε πόση ανάγκη έχουμε πια από την αγάπη; Πολύ περισσότερο από όσο νομίζουμε, θα πουν οι ειδικοί. Μπορεί να μοιάζει εφήμερη σε σχέση με τα υπόλοιπα θετικά συναισθήματα, όμως τα λίγα λεπτά που διαρκεί κάθε φορά αφήνουν ανεξίτηλο το σημάδι τους τόσο στο σώμα όσο και στον εγκέφαλό μας. Είναι ικανά να αλλάξουν όλη μας τη ζωή.
Υπάρχει χημεία
Συνοψίζοντας, αν θέλαμε να εγκλωβίσουμε τη μαγεία της αγάπης σε έναν τυπικό ορισμό, αυτός θα ήταν: «Εκείνα τα απειροελάχιστα λεπτά κατά τα οποία υπάρχει πραγματική σύνδεση με τον άλλο και αμφίδρομη μεταφορά ενός ή περισσότερων θετικών συναισθημάτων. Εκείνη η στιγμή που είμαστε και οι δύο τόσο παρόντες, ώστε να εκπέμπουμε κυριολεκτικά στο ίδιο μήκος κύματος». Και είναι αυτός ο απίστευτος συγχρονισμός που κάνει τους παλμούς της καρδιάς μας ίδιους με αυτούς του συντρόφου μας, ακόμη και τις χειρονομίες και τις εκφράσεις του προσώπου μας σχεδόν πανομοιότυπες.
