Κάθε πρεμιέρα κρύβει πολλές συζητήσεις μεταξύ φίλων του στιλ «πως το βλέπεις το ματς» κλπ., αλλά νομίζω πως ούτε ένας δε απάντησε ... εύκολη εικοσάρα.
Ούτε στα πιο τρελά όνειρα η συγκεκριμένη διαφορά, αλλά όχι και το μπάσκετ που είδαμε. Για αυτό μας έχουν προϊδεάσει και έχω την εντύπωση πως θα δούμε και ακόμη ομορφότερα πράγματα στο παρκέ.
Πάντα το καινούριο σκορπά έναν ενθουσιασμό και κάπως έτσι συμβαίνει και τώρα με τον Ολυμπιακό. Το διαφορετικό μπάσκετ μετά από πολλά χρόνια (με Μπαρτζώκα το 2012-13 έπαιζε αρκετά γρήγορα) έχει δημιουργήσει μία γλυκιά προσμονή.
Οχι για να δει «ποιον θα νικήσει η ομάδαρα μου», αλλά για το «πότε θα τους ξαναδώ να παίζουν έτσι».
Ο Μπλατ έχει καταφέρει σε σύντομο χρονικό διάστημα να εμπνεύσει τους παίκτες του και κυρίως να τους πείσει πως ο τρόπος με τον οποίο θέλει να αγωνίζονται, είναι ο σωστός.
Καλά αυτό το δεύτερο δεν είναι δύσκολο αφού ο παίκτης γουστάρει να παίζει γρήγορα και να έχει ελευθερία κινήσεων και πρωτοβουλίες.
Από την άλλη κι οι παίκτες αποδεικνύονται εξαιρετικοί μαθητές. Πιστοί στο πλάνο και στη φιλοσοφία.
Στο 11-2 της Χίμκι, ένα τάιμ άουτ ήταν αρκετό. Ηρεμία χρειαζόταν και τίποτα άλλο. Μπήκαν μέσα, επέμειναν στο τρέξιμο (αρχικά είχαν πρόβλημα στο «5on5») και με άριστες επιλογές άλλαξαν μια και καλή την εικόνα του ματς.
Σε πρεμιέρα Euroleague με τόσους νέους παίκτες ο Ολυμπιακός σκόραρε 87 πόντους, μοίρασε 25 ασίστ και πήρε 18 περισσότερα ριμπάουντ.
Στο ίδιο γήπεδο που πέρυσι είχε κατηφόρα να θυμίσω...
Εν τω μεταξύ παρατήρησα τη στατιστική και έπεσα στους χρόνους συμμετοχής. Ο Τουπάν έπαιξε 5 λεπτά, ο Μπόγρης δεν αγωνίστηκε και οι δέκα υπόλοιποι παίκτες αγωνίστηκαν από 13 μέχρι 23 λεπτά. Απίστευτη μοιρασιά από τον Μπλατ και κυρίως, δίκαια βάσει της εικόνας του αγώνα.
Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕ
Ως συνήθως οι ομάδες που νικά ο Ολυμπιακός είναι τραγικές για πολλούς. Το ίδιο «ποίημα» και τώρα μετά την επικράτηση επί της Χίμκι.
Λυπάμαι που στεναχωρώ την συγκεκριμένη «τάση», αλλά ο Ολυμπιακός υποχρέωσε τη Χίμκι να παίξει με αυτόν τον τρόπο. Ο Ολυμπιακός επέλεξε σε αρκετές περιπτώσεις να αφήσει τον Σβεντ να πάρει κι ένα σουτ περισσότερο γνωρίζοντας πως στα δύο σερί εύστοχα θα ακολουθούσε η κακή επιλογή από τα χέρια του γνωρίζοντας πως παρασύρεται εύκολα.
Ο Ολυμπιακός ανάγκασε τον Μίκι και τον Τόμας να μην εμφανιστούν.
Ο Ολυμπιακός έδωσε στον αντίπαλο 13 ασίστ και μόλις 20 ριμπάουντ.
Θα δούμε στο άμεσο μέλλον πόσο βελτιωμένη θα παρουσιαστεί η Χίμκι και πόσες ζημιές θα κάνει.
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΜΑΤΟΣ
Ο μεγαλύτερος φόβος για την ομάδα που επιδιώκει να παίξει με ταχύτητα είναι να μπερδέψει το γρήγορα με το βιαστικά.
Στη Μόσχα, όχι μόνο δεν το μπέρδεψε ο Ολυμπιακός, αλλά το συνδύασε και ιδανικά.
Οι Πειραιώτες έπαιξαν γρήγορα και με διάβασμα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που εστίασαν συγκεκριμένα στην set επίθεση.
Στο διάβασμα στάθηκε και ο Βεζένκοβ στις δηλώσεις του.
Μιας και αναφέρθηκα στον διεθνή φόργουορντ δε γίνεται να μην κάνω ξανά ειδική αναφορά αφού με υποχρεώνει με την απόδοσή του.
Δε με ενδιαφέρουν οι 13 πόντοι του. Με ενδιαφέρουν τα ριμπάουντ, η άμυνα, το «1on1» που έπαιξε δύο φορές κατά τη διάρκεια του αγώνα.
ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΗΡΕΜΙΑ
Η Euroleague είναι τεράστιο χρονικά πρωτάθλημα και όλες οι ομάδες θα παρουσιάσουν σκαμπανεβάσματα. Κανείς δεν ξέρει πώς θα παρουσιαστεί οποιαδήποτε ομάδα τον Δεκέμβριο, τον Ιανουάριο κλπ...
Για αυτό και το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να κρίνουμε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά.
Να ασχολούμαστε με τους βραχυπρόθεσμους στόχους της ομάδας και όχι αυτούς που φτάνουν στο Final 4.
Ο Ολυμπιακός είναι μία πολύ καλή ομάδα η οποία δουλεύει καθημερινά (όπως όλες) με σκοπό τη βελτίωση (όπως όλες). Δε χρειάζεται ενθουσιασμός, ούτε απογοήτευση. Πίστη και ηρεμία χρειάζεται και κυρίως, όχι μιζέρια.
ΥΓ: Τουπάν, Ουίλιαμς Γκος. Μάντζαρης, Παπανικολάου, Τίμα. Πέντε παίκτες πάνω στον Σβεντ ο οποίος είναι παικτάρα, αλλά όχι για ομάδα που στοχεύει στην κατάκτηση της Euroleague.
ΥΓ 2: Στο τρίποντο του Στρέλνιεκς για το 56-73 η ταχύτητα της πάσας στη συγκεκριμένη επίθεση είναι σεμιναριακού επιπέδου.
ΥΓ 3: Μετά από πολλά χρόνια δεν είδαμε τέτοια εποχή αλλαγές με το ρολόι.
ΥΓ 4: Ρε Σπανούλη τι του έκανες του ανθρώπου...
